|
|
|
» Odpowiedz na ten temat
Temat: Wyrób wędlin sposobem domowym - przepisy, receptury
|
|
|
|
[30.12] 17:35 |
Maxell
|
|
|
Myślę, że o taką super paróweczke Ci chodziło???
|
|
[30.12] 18:14 |
KECAJ
|
|
|
Wielkie dzięki Maxell!!!
O taki przepis na paróweczki mi chodziło . Zawsze zostaje trochę tłustego mięsa i chciałem go wykorzystać właśnie na parówki bo je bardzo lubię . Te ze sklepu są po prostu niejadalne. Czasem udaje mi się kupić coś dobrego na prowincji ,ale to jest loteria .
Pozdrawiam !
Kecaj.
|
|
[30.12] 19:28 |
STEFAN
|
|
|
KECAJ w Krakowie od 2 lat saletra/azotan sodu/ jest niedostępna jako bardzo szkodliwa
Natomiast po wykładzie ANDZIO doczytałem się że poktosól jest to mieszanina soli z azotynem sodu.
Czy ANDZIO potrafi wytłumaczyć mi który z tych związków jest bardziej szkodliwy i czy wprowadzenie pektosoli nie jest kolejną próbą stworzenia monopolu.
Na stronce o azotanach i azotynach wyrażnie jest napisane że wszystkie wymienione przez Ciebie związki są szkodliwe szczególnie przy chorobach nadciśnienowych.Celem ich jest jedynie działanie powstrzmymujące powstawanie jadu kiełbasianego.
MAXELL
czy przy peklowaniu szynki może powstawać jad kiełbasiany.
|
|
[30.12] 19:28 |
STEFAN
|
|
|
KECAJ w Krakowie od 2 lat saletra/azotan sodu/ jest niedostępna jako bardzo szkodliwa
Natomiast po wykładzie ANDZIO doczytałem się że poktosól jest to mieszanina soli z azotynem sodu.
Czy ANDZIO potrafi wytłumaczyć mi który z tych związków jest bardziej szkodliwy i czy wprowadzenie pektosoli nie jest kolejną próbą stworzenia monopolu.
Na stronce o azotanach i azotynach wyrażnie jest napisane że wszystkie wymienione przez Ciebie związki są szkodliwe szczególnie przy chorobach nadciśnienowych.Celem ich jest jedynie działanie powstrzmymujące powstawanie jadu kiełbasianego.
MAXELL
czy przy peklowaniu szynki może powstawać jad kiełbasiany.
|
|
[30.12] 19:28 |
STEFAN
|
|
|
KECAJ w Krakowie od 2 lat saletra/azotan sodu/ jest niedostępna jako bardzo szkodliwa
Natomiast po wykładzie ANDZIO doczytałem się że poktosól jest to mieszanina soli z azotynem sodu.
Czy ANDZIO potrafi wytłumaczyć mi który z tych związków jest bardziej szkodliwy i czy wprowadzenie pektosoli nie jest kolejną próbą stworzenia monopolu.
Na stronce o azotanach i azotynach wyrażnie jest napisane że wszystkie wymienione przez Ciebie związki są szkodliwe szczególnie przy chorobach nadciśnienowych.Celem ich jest jedynie działanie powstrzmymujące powstawanie jadu kiełbasianego.
MAXELL
czy przy peklowaniu szynki może powstawać jad kiełbasiany.
|
|
[30.12] 21:04 |
andzio
|
|
|
Witam.
Stefan - według mojej wiedzy z dwojga złego bardziej niebezpieczne niebezpieczne są azotyny (NITRYTY), natomiast azotany mniej. NIe mówi się o tym szeroko lecz jedynie w tzw. drugim obiegu, po co straszyć ludzi. Już sam fakt dodawania nitrytów do mięs w zakładach mięsnych pod kontrolą lekarza chyba mówi sam za siebie (Maxell kiedyś o tym pisał), a poza tym wędlinka musi przecież przetrzymać w sklepie niewiadomo ile w stanie wyjściowym - prawda?
Ja generalnie jestem zdania, że pożywienie jak najbardziej zbliżone do naturalnego jest najlepsze - pomijam kwestę zanieczyszczenia środowiska i jego skutki na to co jemy, aby nie zbaczać z tematu- i jak najmniej przetworzone.
No ale takie czasy i nasza wiedza większa aby nie dawać się zatruć np jadem kiełbasianym, więc coś trzeba wybrać i tu jednak opowiadam się zdecydowanie za azotanami jako bezpieczniejszymi z niebezpiecznych.
Tadeo po cichutku powiem Ci, że to zprzemytu, jest używana w moim zakładzie do produkcji i to w dużych ilościach. Natomiast popytaj w sklepach ze zdrową żywnością w rozmaitym wydaniu np. dla bezglutenowców i innych chorych w każdy większym mieście taki na pewno są. Może się ona różnie nazywać to Ci powie sprzedawca, ważne by była niewarzona.
Maxell właśnie nie ma znaczenia jaki przepis bo jak piszesz i ja to zauażyłem ilość saletry sodowej w twoich przepisach do peklownia suchego jest mniej więcej stała. Ja rozumiem co piszesz i nie śmiem tego kwestionawać. Cały mój problem powstał w wyniku zakupu saletry potasowej a nie sodowej bo takiej u nas nie spotkałem no i tego nieszczęśliwego napisu 0,4g KNO3/kg (i to jeszcze muszę sie domyśleć że chodzi pewnie o peklowanie suche). Natomiast jeśli chodzi o przeliczenie to nie ma problemu. Pojawia się on gdy wyjdzie Ci tak jak pisałem 1,2g KNO3/kg w konfrontacji z tym co pisze na opakowaniu, to TRZY razy więcej. Dlatego poprosiłem o konsultację czy znana Ci jest jakaś wiedza, że sal.potasowej daje się mniej bo np. w przeciwnym wypadku grozi to potwyższeniem poziomu potasu we krwi ponad normę ( a to zagrożenie dla organizmu). Z sodem nie ma takiego problemu bo jest go we krwi ponad 30 razy więcej i lepij się wypłukuje z nerek.Pomijam tu kwestie nadciśnienia.
Może masz jakieś drogi sprawdzenia tego ile według jakiś norm daje się salety potasowej, a może nie jest w ogóle używana w przemyśle mięsnym.
Ja dzisiaj zapeklowałem mięsko na Kiełbaskę białą polską surową właśnie tą saletrą (wersja peklowana) w ilości 0,4g/kg i zobaczymy co z tego wyjdzie.
Skończyłem dzisiaj sondę do termometru elektronicznego i skalibrowałem to wszystko, działa rewelka!!! mierzy tylko czubek sondy i pomiar w wodzie gotującej sie ustalony jest po ok 5 sekundach, bardzo się cieszę.
Maxell bardzo ważna sprawa może wiesz.
Czy to prawda że w komorach wędzalniczych przemysłowych dym wytwarzany jest przez tlące się trociny podgrzewane grzałkami elektrycznymi i wentylatorem wtłaczany do komory razem z parą??
Tak słyszałem.
Proszę odpowiedz pilnie, bo skoro to prawda to mam pomysła!!
|
|
[30.12] 21:17 |
szunaJ
|
|
|
A ja to sol ciemna kupuje w BIEDRONCE i lepiej mnie smakuje jak ta biala-no i co? A peklowac bede PEKLOSOLA bo wychodzi wspaniale.O!
|
|
[30.12] 21:18 |
szunaJ
|
|
|
SALETRA BE,PEKLOSOL CACY-no-qrde-qrcze
|
|
[30.12] 21:19 |
szunaJ
|
|
|
A jeszcze cus qrde.Saletre to do materialow wybuchowych stosuje do tej pory-no
|
|
[30.12] 22:26 |
STEFAN
|
|
|
ANDZIO,zaglądnij na stronę www.ka-gra.com.pl ,jest tam komora wędzalnicza o którą pytasz.
Na stronie www.wożniak....możesz /jeżeli nie znasz/ zobaczyć wędzarenkę ogrodową.
Węgiel drzewny rozżarza trociny wytwarzające dym.
W przyszlości będzie można zastosować grzałkę.
|
|
[31.12] 00:10 |
Maxell
|
|
|
Dreogi Andzio, własnie wcześniej podawałem normy na saletre potasową w polskich przetworach mięsnych, a ściślej w peklosolach. Sa zbiżone do podawanych przez Ciebie -zaznaczam, zę chodzi o saletrę potasową.. Ja jej nie stosuję, więc nie ma kłopotu. 
Jesli chodzi o sposobu wedzenia to oczywiście, jest to jeden z kilku, stosowany w komorach wedzarniczych.
Są z zasady głównie trzy takie metody:
1. Wytwarzanie dymu za pomocą wytwarzacza ciernego - zamontowane w drzwiach komory kloce drewna bukowego dociskane stałą siłą do obrotowych tarcz, przez co pod wpływem powstałej temperatury powstaje dym,
2. Za pomocą urządzenia żarowego do wytwarzania dymu ze zrebków lub maczki drzewnej,
3. Za pomoca dymogeneratorów - wyższa szkoła jazdy.
Twój projekt mieści sie w 2 grupie i jest łatwy do wykonania w przpadku domowej wedzarenki. mam kilka przykładów.
|
|
[31.12] 00:17 |
Maxell
|
|
|
Chyba wczoraj podawałem, zę głównym zadaniem saletr jest nadanie mięsku ładnego kolorku, działanie bakteriologicczne ale w mniejszym zakresie i poprawa smaku mięsa.
Jad kiełbasiany to skomplikowana kwestia i raczej przy produkcji wyrobów jakie tu prezentujemy nie mamy sie czego obawiać. Gorzej gdy zastosujemy niepewne mięsko lub w niewłasciwy sposób przeprowadzimy proces peklowania długoterminowego czy takiegoż wedzenia.
W chwili wolnej postaram się przybliżyć tą kwestię.
|
|
[31.12] 13:43 |
Maxell
|
|
|
Dzisiaj dla odmiany troszke informacji o tych dodatkach, które maja wpływ na smaczek naszych wyrobów - może się przydadzą
KARDAMON
Gromada roślin: Zingiberaceae
Nazwa łacińska: Elettaria cardamomum (L)
Podział: przyprawa nasienna
Nazwa ang.: Cardamom, Green Cardamom
Nazwa franc.: Cardamome (vert)
Profil przyprawy:
Orzeźwiająco aromatyczna, intensywnie korzenna (świeża nuta zapachowa, przypominająca eukaliptus).
Składniki dodające smaku w olejku eterycznym to CINEOL i a-OCTAN TERPINYLU.
Przyprawiający element rośliny:
Nasiona krzewu o wysokości 2 – 2,5 m, pochodzącego z tropikalnych lasów górskich. Kardamon zbierany jest przed osiągnięciem pełnej dojrzałości jakożółto-zielono-brązowawe, jajowato-trójgraniaste kapsułki (długość do 20 mm, szerokość do 8 mm, skorupka zawiera do 18 nasion), a następnie suszony.
Same nasiona zawierają cenne składniki korzenno-aromatyzujące, które podczas przechowywania chronione są przez skorupkę.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Indie, Gwatemala, Kambodża, Sri Lanka, Tanzania, Nowa Gwinea, Indonezja.
Zastosowanie:
Kawa, pieczywo, wyroby mięsne, potrawy z ryżu, marynaty i likiery, słodycze
CZOSNEK
Rodzina roślin: Liliaceae
Nazwa łacińska: Allium sativum L.
Podział: przyprawa w postaci cebulki
Nazwa ang.: Garlic
Nazwa franc.: Ail, Thériaque des pauvres
Profil przyprawy:
Przyprawa o charakterystycznym intensywnym i słodkawym smaku, lekko lub średnio pikantna .
Ważnym składnikiem czosnku jest SIARCZEK DIALLILU, dający wraz z innymi związkami siarki obraz smakowy przyprawy.
Przyprawiający element rośliny:
„Ząbki” rośliny o wielkości do 70 cm, podłużne do owalnych, zwężające się w kierunku czubka , łączące się w cebulkę składającą się z maksymalnie 15 ząbków pobocznych. Różnorodne uprawy wydają różne warianty kolorystyczne i smakowe.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Europa, Azja Wschodnia, Ameryka Północna i Południowa, odpowiednio w strefach klimatu umiarkowanego.
Zastosowanie:
Potrawy regionalne , potrawy mięsne i z dziczyzny, sosy – zupy, warzywa, marynaty, oleje spożywcze.
KOLENDRA
Rodzina roślin: Umbelliferae Apiaceae
Nazwa łacińska: Coriandrum sativum L.
Podział: owoc rośliny baldaszkowatej
Nazwa ang.: Coriander, Chinese Parsley
Nazwa franc.: Coriandre, Punaise mâle
Profil przyprawy:
Cierpko-korzenna, aromatyczno-słodko-owocowa.
Ważnym składnikiem olejku eterycznego jest LINALOL.
Przyprawiający element rośliny:
Kulisty, żebrowany owoc o średnicy 3 – 5 mm, w kolorze żółtobrązowym – czerwonawożółtym, pochodzący z (1 – 2-letniej) rośliny podobnej do koperku, wywodzącej się pierwotnie ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego.
Przyprawiającym dodatkiem w niektórych krajach azjatyckich są też oprócz owocu świeże liście kolendry (liść ma kształt podobny do pietruszki).
Rozróżniamy dwa główne rodzaje kolendry:
Var. vulgare Alef: owoce o wielkości 3 – 5 mm są najczęściej spotykaną formą, np. „kolendra indyjska”.
Var. Microcarpum DC.: owoce o wielkości 1,5 – 3 mm z dużą zawartością olejków eterycznych jako rodzaj orientalny. Typowym przedstawicielem jest „kolendra rosyjska”.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Kraje WNP, Maroko, Indie, Ameryka, Rumunia, kraje śródziemnomorskie, Polska, Węgry, Bułgaria, Afryka Wschodnia.
Zastosowanie:
Pieczywo, słodycze, sosy, curry, kompoty, potrawy z mięsa.
KMINEK
Rodzina roślin: Umbelliferae, Apiaceae
Nazwa łacińska: Carum carvi L.
Podział: owoc rośliny baldaszkowatej
Nazwa ang.: Caraway, Wild Cumin, Carvies
Nazwa franc.: Cumin des Prés, Carvi, Grains de Carvi
Profil przyprawy:
Przyprawa cierpko-korzenna z charakterystycznym aromatem.
Ważnymi składnikami olejku eterycznego są KARWON i LIMONEN.
Przyprawiający element rośliny:
Ziarenka o długości 4 – 6 mm i szerokości 1,5 mm, sierpowato wygięte, wąskie, zaostrzone przy końcach, żółto –szaro -brązowe, z jasnymi żeberkami, pochodzące najczęściej z dwuletniej rośliny o wysokości do 1 m, rozpowszechnionej od Europy Środkowej aż po Syberię.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Basen śródziemnomorski aż do Finlandii, kraje WNP, Ameryka.
Zastosowanie:
Potrawy mięsne, pieczywo, sosy – potrawy jednodaniowe – zupy, sery, mieszanki warzywne, gulasz, potrawy z ziemniaków, wódki.
LIŚĆ LAUROWY
Rodzina roślin: Lauraceae
Nazwa łacińska: Laurus nobilis L.
Podział: przyprawa w postaci liści / zioła
Nazwa ang.: (sweet) laurel, (sweet) bay leef
Nazwa franc.: Laurier (noble)
Profil przyprawy:
Cierpko-korzenna, lekko kwaśno-gorzka, aromatyczna.
Ważnym przyprawowym składnikiem olejku eterycznego jest CYNEOL.
Przyprawiający element rośliny:
Liście o długości 8 – 10 cm i szerokości 3 – 5 cm, lekko faliste, lancetowate, najczęściej lekko połyskujące – oliwkowozielone (po wierzchu), z charakterystycznego drzewa o wysokości do 10 m pochodzącego z całego basenu śródziemnomorskiego.
Stosowane są sierpowate, świeże / |
|
[31.12] 13:45 |
Maxell
|
|
|
wysuszone całe, łamane lub zmielone liście. Oprócz liści laurowych stosowane są również jako przyprawowe dodatki owoce pestkowe wawrzynu , podobne do jagód, mające pomarszczoną powierzchnię.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Kraje śródziemnomorskie, Ameryka Środkowa i Południowa.
Zastosowanie:
Potrawy z mięsa i dziczyzny, potrawy z ryb, sosy – zupy – buliony, warzywa, grzyby, ragout.
MUSZKAT (GAŁKA MUSZKATOŁOWA, KWIAT MUSZKATU)
Rodzina roślin: Myristicaceae
Nazwa łacińska: Myristica fragrans Houtt
Gałka muszkatołowa
Nazwa ang.: Nutmeg
Nazwa franc.: Noix de muscade, Muscade
Kwiat muszkatu
Nazwa ang.: Mace
Nazwa franc.: Fleur de muscade, Macis
Profil przyprawy:
Łagodnie-słodka, delikatnie aromatyczna – lekko żywiczna (bardziej gorzka), smak łagodny, kwiat muszkatu oczarowuje delikatną, przyjemną nutą.
Przyprawiający element rośliny:
Część jednonasiennej jagody podobnej do brzoskwini, pochodząca z wiecznozielonego, tropikalnego drzewa muszkatołowca o wysokości do 16 m. Dojrzały owoc pęka i prezentuje ciemnobrązowe jądro nasienne o długości do 30 mm i szerokości 25 mm (gałka muszkatołowa), otoczone krwistoczerwonym płaszczem kwiatu muszkatu. (Po wysuszeniu kwiat muszkatowy ma kolor bursztynowożółty).
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Indie, Sri Lanka, Jawa, Brazylia, Indonezja, Malezja, Mauritius, Sumatra, Grenada i Borneo.
Zastosowanie:
Zupy – sosy, potrawy mięsne, warzywa, potrawy z ziemniaków, potrawy z grzybów, likiery, potrawy z ryżu.
OREGANO
Rodzina roślin: Labiatae Lamiaceae
Nazwa łacińska: Origanum vulgare L
Podział: przyprawa w postaci liści / zioła
Nazwa ang.: Oregano, wild majoram, oregan
Nazwa franc.: Marjolaine sauvage, Origan, Pelevoué, Marazolette, Thym de berger
Profil przyprawy:
Korzennie aromatyczna, typowa, lekko gorzka, ciepło-korzenna (podobna do majeranku).
Charakterystycznym przyprawiającym składnikiem jest KARWACROL, a w przeciwieństwie do majeranku oregano zawiera TYMOL jako składnik olejku eterycznego.
Przyprawiający element rośliny:
Listki (jajowate z tępym zakończeniem, z równym brzegiem lub lekko karbowane, na brzegu liścia lekko owłosione) o długości 1 – 4 cm, pochodzące z kwitnącego krzewu z łodygami o wysokości 20 – 50 cm.
Zazwyczaj używane jest oregano rozdrobnione.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Europa Środkowa i Południowa, Skandynawia, kraje WNP, Azja, Ameryka Północna, Meksyk, Chile.
Zastosowanie:
Potrawy kuchni włoskiej (pizza), potrawy warzywne – sery – sałatki, potrawy z pomidorów, mieszanki rybne i mięsne.
PAPRYKA
Rodzina roślin: Solanaceae
Nazwa łacińska: Capsicum annum L.
Podział: przyprawa w postaci owocu
Nazwa ang.: Bell Pepper, Pod Pepper, Sweet Pepper, Paprika
Nazwa franc.: Pimen annuel, Piment doux,Paprika de Hongrie
Profil przyprawy:
Silna czerwień do ciemnej czerwieni, łagodna-owocowa o różnorodnie intensywnej ostrości (kapsaicyna).
Dużym zainteresowaniem przetwórstwa cieszy się oprócz smaku intensywny kolor przyprawy (przede wszystkim karotenoid kapsantyny). Papryka jest bogata w witaminę C.
Przyprawiający element rośliny:
Wysuszony, dojrzały, najczęściej podłużno-kielichowaty owoc o długości do 12 cm, połyskliwy, kolor żółto-czerwony do czerwono-brązowego, podobny do jagody (strąk), pochodzący z jednorocznej rośliny o wysokości do 1 m. W zależności od pochodzenia lub sposobu przetworzenia produktu (usunięcie przegród i gniazd nasiennych) dostępne są warianty o różnorodnym profilu smakowym i rozmaitym spektrum kolorów.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Węgry, Izrael, Maroko, Bułgaria, Grecja, Hiszpania, Włochy, południowa Francja, kraje bałkańskie, Turcja, Indie, Afryka Wschodnia, Ameryka Środkowa i Południowa.
Zastosowanie:
Najróżniejsze potrawy mięsne, gulasze, sosy, marynaty, ragout, potrawy z ryżu, sery.
PIEPRZ
Rodzina roślin: Piperaceae
Nazwa łacińska: Piper nigrum L.
Podział: przyprawa w postaci owocu
Nazwa ang.: Pepper
Nazwa franc.: Poivre
Profil przyprawy:
Paląco ostra, aromatyczna o różnych stopniach intensywności.
Składnikiem przyprawiającym jest oprócz olejków eterycznych i tłuszczowych (żywice) odpowiedzialna za ostrość piperyna.
Przyprawiający element rośliny:
Owoc wiecznozielonego, tropikalnego krzewu pnącego. 20 – 30 owoców pestkowych podobnych do jagód znajduje się ciasno przy sobie na wiszącym kwiatostanie o długości 7 –15 cm.
Pieprz czarny:
Nazwa ang.: Black Pepper
Nazwa franc.: Poivre noir
Pieprz czarny uzyskiwany jest z niedojrzałych owoców o kolorze zielonym do żółtawego, zabarwiających się podczas suszenia na brązowo i uzyskujących w tym czasie typową pomarszczoną powierzchnię.
Pieprz biały:
Nazwa ang.: White Pepper
Nazwa franc.: Poivre blanc
Pieprz biały uzyskiwany jest z dojrzałych, czerwonobrązowych owoców poprzez namoczenie i starcie zewnętrznej ścianki owocu.
Pieprz zielony
Nazwa ang.: Green Pepper
Nazwa franc.: Poivre vert
Pieprz zielony są to zbierane niedojrzałe zielone ziarna pieprzu, suszone lu |
|
[31.12] 13:48 |
Maxell
|
|
|
lub konser-wowane w zalewie.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Indie, Wietnam, Brazylia, Indonezja, Sri Lanka, Malezja, Sumatra, ChRL, Tajlandia, Madagaskar i Afryka Zachodnia.
Zastosowanie:
Różne rodzaje pieprzu są ważnym składnikiem aromatycznych międzynarodowych potraw oraz wyrobów w wysoko wyspecjalizowanej produkcji artykułów spożywczych.
„Czerwona jagoda” (pieprz czerwony) są to kuliste, czerwonofioletowe owoce schinus terebinthifolius/molle (peruwiańskie drzewo pieprzowe), które dla celów dekoracyjnych mieszane są często z „prawdziwym” pieprzem, pochodzą jednak z innej rośliny (rodzina Anacardiaceae).
ZIELE ANGIELSKIE
Rodzina roślin: Myrtaceae
Nazwa łacińska: Pimenta officinalis L
Podział: przyprawa w postaci owocu
Nazwa ang.: Allspice, Jamaica Pepper, Myrtle Pepper, Newspice, Pimento
Nazwa franc.: Piment, Poivre aromatique
Profil przyprawy:
Silna, słodko-ciężka, o intensywnym aromacie, lekko-ostra (podobna do goździków).
Ważnym składnikiem olejku eterycznego jest EUGENOL.
Przyprawiający element rośliny:
Tuż przed dojrzewaniem, zbierane jeszcze zielone, wysuszone, dwunasienne, prawie kuliste (o wielkości 4 – 7 mm), ciemnobrązowe jagody o matowej, drobno brodawkowatej powierzchni, pochodzące z wiecznozielonego drzewa rosnącego do wysokości 13 m.
Ziele angielskie z Meksyku ma większą średnicę ok.8 – 10 mm, jest jednakże mniej aromatyczne.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Jamajka, Grenada, Meksyk, Indie Zachodnie, Honduras, Kuba, Brazylia.
Zastosowanie:
Pieczywo, wyroby cukiernicze, pierniki, pieczenie, potrawy z ryb, pasztety, sosy, słodycze, potrawy z mięsa – ryb – dziczyzny.
ROZMARYN
Rodzina roślin: Labiatae
Nazwa łacińska: Rosmarinus officinalis L.
Podział: przyprawa w postaci liści / zioła
Nazwa ang.: Rosemary, Old Man
Nazwa franc.: Rosmarin, Ecensier, Rosmarin encens
Profil przyprawy:
Silnie aromatyczna, gorzka, bardzo typowa (przypominająca kamforę).
Istotnym składnikiem olejku eterycznego jest CYNEOL. Duże znaczenie ma działanie przeciwutleniające składników rozmarynu, takich jak np. kwas karnozolowy.
Przyprawiający element rośliny:
Z odciętych łodyg gęsto rozgałęzionej krzewinki o błękitnych kwiatach odrywa się igłowate listki z krótkimi ogonkami i o długości (i szerokości) 1,5 – 3,5 cm, mające jednolite niezwinięte brzegi i krótkie ogonki. Listki mające wierzch o ciemnozielonym połysku uzyskują w trakcie suszenia znany kształt świerkowych igieł.
Najważniejsze obszary uprawy to:
Francja, Maroko, kraje WNP, Ameryka Północna, Hiszpania, Portugalia, kraje bałkańskie, Turcja, Egipt.
Zastosowanie:
Potrawy z mięsa i dziczyzny,wyroby z mięsa jagnięcego / drobiowego, sosy – zupy - sałatki, sery, warzywa, marynaty.
SELER
Rodzina roślin: Umbelliferae, Apiaceae
Nazwa łacińska: Apium graveolens L
Podział: owoc rośliny baldaszkowatej
Nazwa ang.: Celery
Nazwa franc.: Céleri
Profil przyprawy:
Aromatyczna, lekko słodkawa z charakterystyczną nutą.
Głównym składnikiem olejku eterycznego jest LIMONEN.
Przyprawiający element rośliny:
Część zielna (liście o długości do 40 cm, kędzierzawe, z mięsistymi łodygami), kłącze i nasiona (o długości ok. 1,3 mm) rośliny pochodzącej pierwotnie z Europy Południowej stosowana jest jako dodatek przyprawowy.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Europa Środkowa i Południowa, Egipt, Afryka Północna, Indie, ChRL, Ameryka Północna.
Zastosowanie:
Zupy – sosy, wyroby mięsne, pieczenie, warzywa i potrawy z ziemniaków, kuchnia kreolska.
JAŁOWIEC
Rodzina roślin: Cypressaceae
Nazwa łacińska: Juniperus communis L
Podział: przyprawa w postaci owocu
Nazwa ang.: Juniper
Nazwa franc.: Genévrier, Geiévre
Profil przyprawy:
Lekko gorzka, korzenna-aromatyczna, towarzyszy jej słodkawo-żywiczna nuta.
Olejek eteryczny jałowca wyróżnia się wysoką zawartością terpentyny.
Przyprawiający element rośliny:
Dojrzałe, wysuszone, czarnobrązowe do ciemnofioletowych szyszkojagody (jagody pozorne) z tylko jednym nasieniem, pochodzące z rozpowszechnionego w całej Europie krzewu jałowca o wysokości do 3 m.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Kraje WNP, Włochy, Niemcy, Hiszpania, południowa Francja, Polska, Azja i Ameryka Północna w strefie klimatu umiarkowanego.
Zastosowanie:
Potrawy z mięsa i dziczyzny, warzywa (kapusta / kalafior), wędzonki, spirytualia, zupy i sosy, bejca.
CEBULA
Rodzina roślin: Liliaceae
Nazwa łacińska:. Allium cepa L.
Podział: cebula jako przyprawa
Nazwa ang.: Onion
Nazwa franc.: Oignon
Profil przyprawy:
Słodka, łagodna owocowo-aromatyczna, często o wyraźnej pikantności.
Specjalne związki zawierające siarkę odpowiedzialne są za działanie podrażniające gruczoły łzowe.
Przyprawiający element rośliny:
Okrągłe do gruszkowatych cebule (pęd zasobnikowy) o średnicy ok. 20 – 50 mm (i więcej) rośliny zielnej. Wielość upraw pozwala na duży wybór koloru i smaku, przy czym na drodze dalszego przetwórstwa, takiego jak suszenie / smażenie, pow |
|
[31.12] 13:52 |
Maxell
|
|
|
, powstają nowe charakterystyczne warianty.
Jako dodatek stosowane są również świeże, rurkowate liście.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Syria, Egipt, Niemcy, ChRL, Indie, Kalifornia, Holandia, Węgry, Włochy, Peru, Meksyk, Polska.
Zastosowanie:
Ulubiony dodatek do szerokiej palety aromatycznych potraw, takich jak zupy – sosy, pieczenie, potrawy z mięsa i ryb, warzywa, sałatki.
IMBIR
Rodzina roślin: Zingiberaceae
Nazwa łacińska: Zingiber officinale Roscoe
Podział: przyprawa w postaci kłącza
Nazwa ang.: Ginger
Nazwa franc.: Gingembre
Profil przyprawy:
intensywnie korzenny, silnie podkreślony poprzez cierpko-gorzką nutę (zapach podobny do cytryny). Przyprawiającymi elementami rośliny są oprócz olejków eterycznych (głównie ZINGIBEROL i ZINGIBEREN) składniki żywiczne ostre w smaku.
Przyprawiający element rośliny:
Kłącze o kształcie rogów (długość do 12 cm i grubość do 2 cm), pochodzące od tropikalnej trzcinowej rośliny krzewiastej o wysokości do 1 m.
Imbir dostępny jest w handlu w dwóch postaciach:
Imbir okryty / czarny to oczyszczone, wysuszone, pozbawione skóry, szaro-jasnobrązowe kawałki, częściowo bez tkanki korkowej.
Imbir nieokryty / biały to oczyszczone, wysuszone, dokładnie oczyszczone z tkanki korkowej jasnożółte / naturalnie białe kawałki, rozjaśnione lub wybielone wapnem.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Chiny, Indie, Tajwan, Indonezja, Nigeria, Tajlandia, Afryka, Jamajka, Sri Lanka.
Zastosowanie:
Pieczywo (placki imbirowe, pierniki), ragout, potrawy z mięsa, marynaty, potrawy z ryżu, konfitury – likiery, piwo, potrawy z ryb, mieszanki owocowe, curry.
CHILLI
Gromada roślin: Solanaceae
Nazwa łacińska: Capsicum frutescens L., Capsicum chinese, Capsicum annuum, Capsicum baccatum
Podział: przyprawa w postaci owocu
Nazwa ang.: Chili, Chilli, Red Pepper, Cayenne Pepper
Nazwa franc.: Poivre rouge, Piment enragé, Piment fort, Poivre de Cayenne
Profil przyprawy:
Intensywnie pikantna, ostrość zróżnicowana.
Składniki istotne dla pikantności to KAPSAICYNA i DWUHYDROKAPSAICYNA. Pikantność mierzona jest w stopniach SCOVILLE’A.
Przyprawiający element rośliny:
Owoce (strąki) bez ogonka wysuszone, dojrzałe, błyszczące, pomarańczowoczerwone do ciemnoczerwonych, o długości 1 – 12 cm, pochodzą z rośliny w formie krzewu. Chilli jest pod względem botanicznym spokrewniona z papryką. Moc przyprawy i jej pikantność mają różnorodną wyrazistość w zależności od rodzaju i pochodzenia.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Meksyk, Uganda, Turcja, Tajlandia, Japonia, Indie, Etiopia, Tanzania, Sri Lanka, ChRL, Indonezja.
Zastosowanie:
Intensywnie korzenne potrawy, sosy chilli, gulasz, potrawy z mięsa, curry.
KURKUMA
Gromada roślin: Zingiberaceae
Nazwa łacińska: Curcuma longa L
Podział: przyprawa w postaci kłącza
Nazwa ang.: Turmeric, Indian Saffron
Nazwa franc.: Curcuma, Safran des Indes
Profil przyprawy:
Intensywny kolor żółtopomarańczowy, przyprawa świeża korzenna, lekko cierpko-gorzka (podobnie do imbiru).
Składniki dodające smaku w olejku eterycznym to głównie TURMERON i ZINGIBEREN.
Głównym zainteresowaniem w przetwórstwie cieszy się oprócz smaku siła zabarwiania przyprawy.
Przyprawiający element rośliny:
Mięsiste, lekko rozgałęzione kłącze z palczastymi odnogami o długości ok. 6 cm, nacią o wysokości 1 – 2 m, roślina wywodzi się z południowo-wschodniej Azji.
Również liście dodawane są jako przyprawa do różnych potraw.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Indie, Chiny, Wietnam, Indonezja, Ameryka Południowa, Tajlandia.
Zastosowanie:
Curry, potrawy mięsne, zupy i sosy musztardowe, ragout, różne mieszanki mięsne, paella.
|
|
[31.12] 13:53 |
Maxell
|
|
|
CYNAMON
Rodzina: Wawrzynowate
Łacińska nazwa: Cinnamomum ...
Podział: przyprawa z kory
Język angielski: Cinnamon
Język francuski: Canelle
Profil przyprawy:
słodko-korzenna, mile rozgrzewająca, charakterystyczna, piekąca.
Ważnymi składnikami olejku eterycznego są ALDEHYD CYNAMONOWY i EUGENOL.
Przyprawiający element rośliny:
kawałki kory oderwane od zewnętrznych tkanek (kory korkowej), zwinięte wskutek suszenia, pochodzące z młodych konarów lub pnia wiecznie zielonych drzew cynamonowych.
Dla jakości decydujące są delikatność i kolor kory.
Jako przyprawę można stosować również świeże liście cynamonu.
Główni przedstawiciele:
Cynamon cejloński (Cinnamomum zeylanicum Blume)
Ang. Cinnamom; franc. Canelle type ceylan
Cynamon chiński (Cassia, Cinnamomum aromaticum Nees), nie zawiera EUGENOLU.
Ang. Chinese cassia; franc. Canelle de Chine.
Kilkoro innych przedstawicieli:
Cynamon Padang- lub Birma
Cynamon sajgoński
Cynamon seszelski
Cynamon z Sintok
Cynamon Culilawan
Cynamon filipiński
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Cejlon, Chiny, Birma, Seszele, Indonezja, Filipiny, Wietnam, Indie Południowe, Brazylia, Madagaskar.
Zastosowanie:
desery, potrawy z ryżem, pierniki, kompot, potrawy z owocami, potrawy mięsne, wino grzane, potrawy z makaronem, potrawy z drobiu, pieczywo, curry.
WANILIA
Rodzina: storczykowate
Łacińska nazwa: Vanilla planifolia Andr.
Podział: przyprawa z owoców
Język angielski: Vanilla
Język francuski: Vanille
Profil przyprawy:
słodko-korzenna, kwiatowa, smak odczuwalnie różny w zależności od pochodzenia. (np. wanilia meksykańska, wanilia Bourbon, ...)
Ważnymi składnikami aromatycznymi są WANILINA, ALKOHOL WANILINOWY, p-HYDROXYBENZALDEHYD i ESTRY KWASU CYNAMONOWEGO.
Przyprawiający element rośliny:
brunatne, lśniące owoce, ściśnięte lub okrągławe, o długości 12-25 cm i szerokości 5-10 mm, ostrych zakończeniach, haczykowato skrzywione u nasady, ze wzdłużnymi bruzdami, zbierane zanim dojrzeją, pochodzące z pnącej orchidei (liany) dorastającej do 10 m w lasach tropikalnych, pokrytej niekiedy drobnymi, białymi, igłowatymi kryształami wanilinowymi. Mięsiste ściany owoców otaczają ciemnobrunatne, kulisto-jajowate nasiona o wielkości około 0,3mm.
Swoisty profil wanilii powstaje w trakcie specjalnego przetwarzania (fermentacji), przy czym owoc wanilii uzyskuje trwałość na czas składowania.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Sri Lanka, Meksyk, Madagaskar, Réunion, Martynika, Komory, Seszele, Jawa, Tahiti, Cejlon, Uganda, Hawaje, Gwatemala.
Zastosowanie:
czekolada, wyroby cukiernicze, pieczywo, budyń, desery, kakao, napoje, produkty wędliniarskie, lody, produkty mleczne.
GOŹDZIKI
Rodzina: mirtowate
Łacińska nazwa: Caryophyllus aromaticus L.
Podział: przyprawa kwiatowa
Język angielski: Clove
Język francuski: Clous de giroflé
Profil przyprawy:
intensywnie aromatyczna, rozgrzewająco-korzenna.
Ważnym składnikiem olejku eterycznego jest EUGENOL.
Przyprawiający element rośliny:
jasnobrązowe do ciemnobrązowych, całkowicie rozwinięte pączki kwiatowe, jeszcze nie rozkwitnięte o długości 12-18 mm o łodygowatej dolnej zalążni pochodzące z goździkowca korzennego dorastającego do 20 m.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Wyspy Molukki, Indonezja, Gujana, Jawa, Filipiny, Sri Lanka, Zanzibar, Indie, Madagaskar, Réunion, Brazylia.
Zastosowanie:
potrawy z mięsa i dziczyzny, pierniki, grzane wino, potrawy owocowe, słodycze, napoje, marynaty, warzywa, zupy, mieszanki przyprawowe.
|
|
[31.12] 13:56 |
Maxell
|
|
|
LUBCZYK
Rodzina: baldaszkowate
Łacińska nazwa: Levisticum officinale Koch
Podział: przyprawa liściasta
Język angielski: Lovage
Język francuski: Livéche
Profil przyprawy:
słodkawo-aromatyczna, delikatnie ostra, przypominająca nieco seler.
Profil olejku eterycznego opiera się na mnogości składników bez przeważającego udziału jakiegoś typowego komponentu. (Związki aromatyczne z grupy FTALIDÓW mają wspólnie wysoki udział).
Przyprawiający element rośliny:
mocno zielone liście, dorastające do 11 cm długości i 7 cm szerokości, grubomięsiste, dwukrotnie lub trzykrotnie pierzaste, na szczycie ząbkowane, o falistych zagłębionych ściankach bocznych i wytrzymałej, prostej bylinie o wysokości do 2 m.
Korzeń i owoce są również ważnymi przyprawami.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Iran, Europa Środkowa i Południowa, Azja, Ameryka Północna.
Zastosowanie:
pieczeń, potrawy warzywne, rosoły i buliony, obiad jednodaniowy, gulasz, potrawy z ziemniaków, przyprawy korzenne, likiery.
KOPER
Rodzina: baldaszkowate
Łacińska nazwa: Anethum graveolens L.
Podział: przyprawa liściasta
Język angielski: Dill, Dillweed (nać)
Język francuski: Aneth odorant, Fenouil bâtard
Profil przyprawy:
słodkawo-aromatyczna, charakterystyczna przypominający nieco anyż/kminek, przy czym nać ma słodszy smak od owoców.
Istotnymi składnikami olejku eterycznego są KARWON i LIMONEN.
Przyprawiający element rośliny:
ciemnozielone, wąskie pochwy liściowe, o prawie okrągłych łodygach, równych brzegach, wysokie na ca 1,5 cm, rozszerzające się klinowato u nasady, pochodzące z jednorocznej rośliny zielonej o wysokości powyżej 1 m.
Również nasiona kopru znajdują zastosowanie jako przyprawa.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
rejon śródziemnomorski, Ameryka południowa, Chiny, Azja Południowo-Wschodnia.
Zastosowanie:
zupy, sałaty, pasztety, potrawy rybne i warzywne, musztarda, marynaty, ocet.
BAZYLIA
Rodzina: Wargowe
Łacińska nazwa: Ocimum basilicum L.
Podział: przyprawa liściasta
Język angielski: Basil, Sweet Basil
Język francuski: Basilic, Herbe royalle
Profil przyprawy:
o charakterystycznym, przyjemnym aromacie, w zależności od pochodzenia surowca posiada charakterystyczne cechy.
Istotne składniki olejku eterycznego są mocno zmienne i kształtują się w zależności od pochodzenia surowca. Głównymi składnikami są LINALOL / METYLOCAWIKOL.
Przyprawiający element rośliny:
ciemnozielone, podłużno-jajowate liście o długości 3-5 cm i szerokości 2-3 cm, gładkie do lekko owłosionych, przeważnie nieznacznie ząbkowane, zbierane przed kwitnieniem, w całości lub roztarte, pochodzące z rośliny jednorocznej, krzaczasto rozgałęzionej o wysokości ca 20-45 cm.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
Północna Afryka, Indonezja, Francja, Hiszpania, Węgry, Turcja. Uprawa w umiarkowanych, tropikalnych i subtropikalnych strefach klimatycznych.
Zastosowanie:
sosy, potrawy warzywne, rybne i mięsne, grzyby, surówki, sałaty, potrawy kuchni włoskiej.
ANYŻ
Rodzina: baldaszkowate
Łacińska nazwa: Pimpinella anisum L.
Podział: owoc baldaszkowaty
Język angielski: Anise, Anis, Sweet cumin
Profil przyprawy:
słodkawo korzenna, silnie aromatyczna
Istotnym składnikiem olejku eterycznego jest TRANS ANETOL.
Przyprawiający element rośliny:
Nieregularne rozłupki, gruszkowate w kształcie, jasno-szarozielone do szaro-brązowawych, zwężające się do 3-6 mm na wierzchołku, długie i płaskie o wyraźnie zaznaczonych żeberkach i ze szczecinowatymi włosami, roślina jednoroczna.
Najważniejszymi obszarami uprawy są:
wschodni rejon Morza Śródziemnego, Indie, Ameryka Środkowa i Południowa, Rosja, Turcja.
Zastosowanie:
wyroby piekarnicze i cukiernicze, desery, likiery, keksy, wyroby mięsne, herbata, zupy.
|
|
[31.12] 14:17 |
Maxell
|
|
|
I tradycyjnie, jak prawie co dzień, jakiś skromny przepisik:
FRANKFURTERKI WĘDZONE
Receptura (na 5 kg surowca):
A. Surowiec:
1. Wieprzowina kl. I nie peklowana - 2,5 kg
2. Wieprzowina kl. II nie peklowana - 2,5 kg
B. Przyprawy i materiały pomocnicze:
I. Przyprawy:
a) uzyte do peklowania:
1. sól warzonka - 0,10 kg
2. saletra - 0,005 kg
b) dodane w czasie produkcji:
1. sól warzonka - 0,005 - 0,01 kg
2. cukier - 0,01 kg
3. pieprz naruralny - 0,006 kg
4. gałka muszkatołowa - 0,002 kg
II. Materiały pomocnicze:
Jelita baranie cienkie o średnicy 22 mm, lub w przypadku ich braku, najcieńsze jelita wieprzowe (kiełbasnice).
C. Postać surowca po obróbce:
Wieprzowina kl. I i kl. II rozdrobnione na siatce 8 mm.
D. Postać gotowego produktu:
Kiełbaski odkręcane w odcinki długości 15-18 cm, podzielone na parki.
Skrót instrukcji:
1. Peklowanie:
Peklowanie mięsa na wędlinki zgodnie z wcześniejszymi przepisami - prosze pamiętac o dodaniu cukru do mieszanki peklującej.
2. Rozdrabnianie:
Zgodnie z recepturą.
3. Mieszanie:
Wieprzowine kl. I i wieprzowinę kl. II miesza się razem, aż masa nabierze kleistości. Podczas mieszania dodaje się resztę soli i przyprawy.
4. Napełnianie i odkręcanie jelit:
Wymieszaną masą napełnia się ściśle jelita odkręcając kiełbasę w odcinki i pozostawiając w zwojach. Powietrze wykłuwa się.
5. Osadzanie:
Przez ok. 8 godz. w temp. 2-6 st. C i wilgotności 85-90%.
6. Wędzenie:
Zimnym dymem przy słabym ruchu powietrza przez 6-8 godz do barwy jasnobrązowej.
7. Studzenie i dosuszanie:
Do temperatury poniżej 12 st.C, aż kiełbasy osiągną wydajność 84%.
Po czym kiełbase dzielimy na parki.
s m a c z n e g o
|
|
[31.12] 14:20 |
Maxell
|
|
|
Frankfurterki wędzone to wedlinka produkowana wyłącznie dla rejonu śląskiego. Warto ją zrobić bo jest b.dobra.
|
|
[31.12] 14:46 |
prababcia Ania
|
|
|
Witaj Maxell, widzę, że jesteś aktualnie w sieci
Chciałam się pochwalić nastepnym wyrobem, który robiłam wg podawanych przez Ciebie przepisów.
Robiłam kaszankę ale bez dodatku krwi, czyli białą.
Nawet się nie spodziewałam, że wyjdzie taka smakowita
Obdzieliłam rodzinę celem degustacji i oceny.
I wszyscy byli zachwyceni, a niektórzy nie uwierzyli, że to moja produkcja
szczupak |
|
[31.12] 16:38 |
andzio
|
|
|
Maxell dzięki, o to mi chodziło, a to co pdawałeś najwidoczniej mi gdzieś umknęło, całe święta nic nie robiłem tylko czytałem wypowiedzi forumowiczów, żeby się wgryźć w temat. Odszukam interesujące mnie informacje.
A teraz doświadczenia z wędzarnią balkonową. Pytałem o sposób wytwarzania dymu do komór wędzalniczych bo takie urządzonko w skali mikro (oczywiście bez pary) dało by się postawić na balkonie i stosować do niewielkich ilości wsadu. Kupłem worek drobnej krajanki drzewa olchowego w firemce która to drzewo produkuje dla potrzeb masarstwa przemysłowego. Jako prototypa użyłem puszki metelowej ok 5 litrów z pokrywką ( puszka po mleku w proszku, czysta bez nadruków i wyżarzona), postawiłem ją na maszynce elektrycznej, wsypałem trochę trocin i włożyłem 2 kawałeczki takie ok 4x4x4 cm, zamknąlem w miarę szczelnie pokrywką i podgrzewałem kilkukrotnie puszkę. trwało to może ze 2 godziny ale za każdy razem puszka stygła do temperatury otoczenia. Mięsko na próbki było zapeklowane na sucho solą i saletrą, 16 godzin wcześniej (podkrdłem odrobinkę z kiełbaski9 białej która jest w trakcie przygotowania) o zapachu typowym dla świeżego mięsa.
Efekt po wędzeniu kolorek jak na olchę przystało, mięsko przepieczone (za wysoka temp) natomist smak nieco kwaśnawy po dłuższym żuciu, stwierdzony również przez moją żonę.
Moje przypuszczenia to za gęsty dym i za bardzo aromatyczna wędzonka. Przy prawie hermetycznym zamknięciu puszki chyba nic z tego nie będzie. Jednakże najważniejszym jest jak najmniej dymu na zewnątrz, niedano w moim bloku był pożar i ludzie są nieco przeczuleni.
Proszę GŁÓWNEGO SĘDZIEGO MAXELLA o opinię i ewentualnie co by trzeba było zmienić w tej technologii ( lub jej zaniechać) a rozwiązaniem technicznym problemu zajmę się sam i opowiem o efektach. Może z Waszą pomocą uda mi się stworzyć jakieś ustrojstwo do wędzenia na balkonie bo zainteresowanie takie na tym forum było.
A w ramach próby wypróbuję jeszcze na jednej kiełbasce ale to dopiero jak się mięsko upekluje zgodnie z przepisem.
DLA WSZYSTKICH NA NOWY ROK JAK NAJMNIEJ PROBLEMÓW W MASARSTWIE DOMOWYM, ABY WSZYSTKO WYCHODZIŁO TAK JAK BYŚCIE SOBIE TEGO ŻYCZYLI I ZDROWIA ABY MÓC SIĘ TYM WSZYSTKIM CO WYPRODUKUJECIE ROZKOSZOWAĆ PIESZCZĄC DELIKATNIE SWOJE KUBKI SMAKOWE. DO SIEGO ROKU.
andzio
|
|
[31.12] 18:10 |
Papcio
|
|
|
Witam!
Czekam na więcej „andzio” o wędzarce „kieszonkowej” nadającej się na balkon. Mój sposób z rożnem jest dobry ale jako docelowy to nie może być. Moja kiełbasa też była za mocno przypieczona, ale lepsza niż sklepowa. Dalej myślę nad czymś podręcznym i spełniające założenia wędzarki kuchenno-balkonowej. Zastanawiam się nad chłodzeniem dymu rurkami z wodą lub małą chłodnicą od autka by temperatura dymu była mniejsza. Po moim wędzeniu to trzy dni w domu było czuć dymem i mam na razie zakaz eksperymentowania. Już nawet szukałem gdzie by to zrobić dziurę i tam wsadzić rurę i dymać. Myślę o kanale od odprowadzania spalin od junkersa (bojler gazowy w łazience) lub wywietrznik w kuchni albo jakiś mały kominek na balkonie. Mamy następny rok na wymyślenie czegoś z pomocą zapaleńców na tym forum.
Za „GOTOWCA” dziękuję Mikuszkowi!
Z okazji nadchodzącego Nowego Roku 2005, spokojnego i lepszego
przyszłego roku. Zdrowia i pomyślności, samych słonecznych dni
i żeby ten nadchodzący rok był dużo lepszy od obecnego. Tego
wszystkiego i jeszcze więcej życzę Wam i Waszym bliskim.
W naszym hobby jak najwięcej udanych wędzeń i wspaniałych wyrobów.
DOSIEGO ROKU!
|
|
[01.01] 02:48 |
kecaqj
|
|
|
Witam w nowym roku!!!
Wszystkiego najskrytszego 2005 roku.
Wszczegulności
najlepszej wędzeolnmości!!!!!!!!
życzy KECAJ
|
|
[01.01] 03:27 |
Papcio
|
|
|
Najlepszego w Nowym Roku!
Szlachetnych wyrobów, wspaniałych przepisów i jadalnych kiełbas.
Mniej dymu w mieszkaniu!
Wszystkiego dobrego i lepszego tego roku.
Niech 2005 będzie lepszy od tego przestępczego ubiegłego 2004!
Papcio!
|
|
[01.01] 10:04 |
szunaJ
|
|
|
mikuszek!!! bardzo poproszę o GOTOWCA jesli mozesz.Wszystkego najlepszego w NOWYM 2005 ROKU dla wszystkich!
|
|
[01.01] 12:44 |
andzio
|
|
|
Papcio będziemy myśleć i działać, wszakże Polak potrafi, nieprawdaż?
|
|
[01.01] 15:17 |
Maxell
|
|
|
Witam wszystkich w nowym roku.
Życzę Wak moi mili wszystkiego najlepszego, spełnienia marzeń (szczególnie tych masarskich )w tym nowym, 2005 roku.
Nie mogłem życzeń złożyć wcześniej, gdyż nawaliło łącze. 
Cieszę się niezmiernie Prababciu Aniu iz zdobyłaś rtytuł rodzinnego wedliniarza.
Andzio. Może już na początku roku trochę Cie pocieszę.
Podam Ci własciwie opiszę taką kuchenną wędzarenkę niemiecką w której można wędzić rybki i mięsko.
Malutka maszynka elektryczna, z grzałką o średnicy jakieś 10 cm, na niej stawiasz puszkę z trocinami (mogą byc wilgotne). Na całość nakłądasz wysoką na ok. 60-70 cm rurę wykonaną z gestej siatki, do której umocowane sa z zewnątrz haczyki na ryby lub wedlinkę. Teraz całość (grzałkę, wraz z pojemnikiem na trociny i rurą z siatki, przykrywasz metalową, szczelną rurą o średnicy ok. 35-40 cm ze szczelna pokrywa od góry, szczelnie dopasowaną do podłoża lub do obudowy maszynki, jeśli ma taką szerokość - dobrze aby zrobić kołnierz na obudowie maszynki o średnicy większej od metalowej rury, gdyż wtedy bedzie dostęp do przełącznika prądu w maszynce. I to wszystko. Zamiast dużej grzałki wskazane jest zainstalowanie najmniejszej nawet w formie drutu oporowego. Ryby lub wedlinkę zawieszamy na haczykach zamontowanych na siatkowej rurze, wkładamy pojemnik z wilgotnymi trocinami (można wstawić jeszcze gdzieś do środka - może u góry we wnetrzu rury siatkowej - jakiś pojemnik z wodą). Następnie wszystko szczelnie przykrywamy rurą metalową i włączamy grzałkę. Jeszcze jedna rzecz - brzego metalowej rury powinno się zagiąć do środka w taki sposób by tworzyły wokół rury rynienkę w której będzie zbierał się skapujący tłuszcz.
Zamiast grzałki morzna zastosować pelnik turystyczny lub gazowy (jak najmniejszy) ale wtedy dolna krawędź metalowej rury zewnętrznej musi sięgać powyżej palnika, i najlepiej gdyby było to w formie okrągłej podstawy na nóżkach (metalowej) ustawionej nad palnikiem, na którą stawiamy pojemnik z trocinami i całą nasza wędzarenkę.
Ufffff. myślę, że jakoś to zrozumiesz.
|
|
[01.01] 15:22 |
Maxell
|
|
|
Wewnątrz puszki z trocinami można zamontować równieź jakiś malutki żarnik (cienki drucik podłączony do sieci) mający za zadanie jedynie rozżarzenie trocin i podtrzymywanie procesu ich tlenia.
Własciwe wedzenie zimne w takiej wedzarence polega na włączaniu codziennie na 2 godz. urzadzenia "dymotwórczego", przewietrzenia po kilku godzinach wedzarenki, i powtarzaniu tego zabiegu przez kilka lub kilkanaście dni.
|
|
[01.01] 15:24 |
Maxell
|
|
|
Ważne, że takie wedzenie może być uskuteczniane w kuchni w bloku
|
|
« poprzednie wypowiedzi
|
następne wypowiedzi »
|
|
